Okno

Jest okno z widokiem na świat poza mną

Jest parapet i kubek z gorącą herbatą

Jest zima, jest jesień, jest wiosna, jest lato

Jest zimno, jest ciepło, ciemno i jasno

Jestem ja, stoję przy oknie i patrzę

Jestem ja, stoję i czekam jak zawsze

Czekam na coś, co jest tylko iluzją

Na coś co nie przyjdzie, bo idzie już tak długo

Czekam na decyzję, których nie umiem podjąć

Czekam na kroki, które pójdą dobrą drogą

Czekam na zmiany, takie które nie bolą

Czekam na ludzi, którzy nie sypią ran solą

Czekam na właściwy czas, na właściwe miejsce

Na coś, co jak złapię, to już mi nie ucieknie

Czekam na przygodę, co zapuka do mych drzwi

A może czekam na kogoś, takiego jak ty

Stoję w oknie i patrzę, stoję w oknie i czekam

Czas płynie szybko, jak płynie za oknem rzeka

Lecą kartki z kalendarza, lecą lata w metryce

Lecą dni, lecą miesiące, tak przelatuje życie

Lecą słowa na wiatr, niedotrzymane obietnice

Puste ,,kocham" i szczere ,,nienawidzę''

Fałszywe gesty i prawdziwe emocje

Strach, ból i smutek, strach, ból i... cokolwiek

Obojętność, co przeszywa moje trzewia

Bo ja tylko tu stoję, bo ja tu tylko czekam

Za szklaną taflą okna, najsilniejszą z granic

Odgrodzona od wszystkiego, co mogłoby mnie zranić

Zamknięta w złotej klatce, a kluczyk wyrzuciłam

Tak bałam się upadku, że nawet nie ruszyłam

Myślałam, że zyskuję, właściwie tylko tracąc

I czekając za oknem, czekając nie wiem na co

Życie będzie ranić, bo życie nie jest łatwe

A ludzie ci dokopią, czerpiąc z tego satysfakcję

Słowa cię przeszyją w każdym możliwym miejscu

Dając rany w emocjach, dając blizny na sercu 

Zmiany przyjdą, zmiany będą, nie pytając cię o zdanie

Może rządzi tym przypadek, może wszystko jest spisane...

A ja

Wreszcie podejmę decyzję, wreszcie wezmę życie w dłonie

Uwierzę, że mogę wszystko i wszystko, co mogę zrobię

Świat wciąż się kręci, więc i ja się nie zatrzymam

Możesz mówić mi co zechcesz, a i tak mnie nie powstrzymasz

Wiosna, lato, jesień, niezależnie od pogody

Wyjdę z domu i to ja zapukam do drzwi przygody

Zostawiając herbatę, parapet i wszystko to

Zostawiając to życie obserwowane przez szkło

I szybko płynie czas, tak jak za oknem rzeka

I nie wiem, co będzie, ale ja już nie czekam

                                                                   Loretta