Tytułem wstępu

Na tym blogu będę publikować piosenki napisane przeze mnie i refleksje na temat tych, które zapadły mi w pamięć. Teksty, których jestem autorem podpisane „Loretta” nie mogą być kopiowane i wykorzystywane bez mojego pozwolenia.

Mamy siebie

Moja dzielnica, której nienawidzą

Wskazują nas palcami, od lat się nami brzydzą

Patrzą na nas, jak stąd wychodzimy

Dopóki w tłum w śródmieściu się nie wtopimy

Ale chociaż tu nie jest, jak w niebie

Mamy siebie, wciąż mamy siebie

Potrafią się do nas uśmiechnąć na ulicy

Póki nie przekroczymy niewidzialnej granicy

Za tą granicą nie ma dla nich świata

Tu tylko przestępstwa, tu brat zabija brata

Według nich tylko oni są normalni

Przecież my też jesteśmy zwyczajni

W Dzielnicy wychowani, w Dzielnicy mieszkamy

Oni są niesprawiedliwi, my się nie poddamy

I chociaż tu nie jest, jak w niebie

Mamy siebie, wciąż mamy siebie

Żyję w Dzielnicy nie ma tego złego

Mam grupę przyjaciół z Selassiego Pierwszego

Moja dziewczyna mieszka na Korczaka

Tu nie ma podziałów, jak może się wydawać

Popatrz na mnie, ja patrzę na ciebie

Jak mówiłem tu nie jest, jak w niebie

Ale jednak my mamy siebie

Mamy siebie, wciąż mamy siebie

                                  Loretta