Ja wiem

Czasem wszystko się pieprzy na twoje własne życzenie

I to jest najgorsze, gdy pretensje masz do siebie

Nie możesz zrzucić winy na kogoś to tak nie działa

Za swoje czyny ty sam odpowiadasz

Czasem chcesz to rzucić, powiedzieć światu „wal się”

Ale nie możesz dobrowolnie położyć się na tarczy

Zawsze musisz walczyć o swoje, to czego pragniesz

Jest na wyciągnięcie ręki, wystarczy sięgnąć no właśnie

Trzeba zmusić się by powstać codziennie wstawać na nowo

Bo idziesz przed siebie, twa droga jest najlepszą drogą

I nie patrz na tych, którzy zieją zawiścią

Są zazdrośni, bo tobie, a nie im coś wyszło

Oni nie są w stanie dotrzymać ci tempa

I nie mogą patrzeć, jak ty po marzenia sięgasz

Więc plują jadem, licząc, że cię nim zatrują

Pokaż im, że ty nie z tych co się przejmują

Ref.: I wiem, wiem, wiem czasem tak się dzieje

I wiem, wiem, wiem trudno wciąż mieć nadzieję

I wiem, wiem, wiem mówią „nigdy się nie poddać”

I wiem, że jest prawda w tych słowach

I tak to boli, wiem o tym naprawdę

Ale także sobie trzeba dać kolejną szansę

Dopóki świat istnieje, a słońce nie wybuchło

Zawsze będzie nowy dzień, zawsze będzie jutro

Jutro jest niepowtarzalne, jutro wszystko jest możliwe

Ja to wymyśliłam, powiedział to za mnie Rigers

Jutro jest niepowtarzalne, jutro wszystko jest możliwe

Odnajdziesz w sobie moc, odnajdziesz w sobie siłę

Dasz radę, znajdziesz dobre rozwiązanie

Dasz radę, nieważne co się stanie

Znasz swoje możliwości, wiesz nie ma żadnych granic

Pokonamy bariery, które postawią przed nami

Wzlecimy nad ziemię, dotrzemy na szczyt góry

Tak wysoko, wysoko ponad chmury

Nieważne, jak bardzo grań będzie ostra

Nieważne, jak trudno będzie nam powstać

Nieważne, jak trudno będzie utrzymać się na nogach

Nieważne co będzie, ty i tak temu podołasz

Ref.: I wiem, wiem, wiem czasem tak się dzieje…

I wiem, wiem, wiem czasem trudno iść tą drogą

Ale przecież my jesteśmy z tych co mogą

I wiem, wiem, wiem, że wszyscy upadamy

Ale chociaż z ran krwawimy to się nie wykrwawiamy

I są tacy ludzie, którzy chcą cię widzieć na dnie

Zepchną cię, chcą zobaczyć, jak spadniesz

Ale ty się podniesiesz, staniesz wyprostowany

Zabliźnią się wszystkie zadane ci rany

I wzlecisz wysoko, wyżej niż pozostali

Bo oni nigdy nie zaryzykowali, się bali

Ty zostawiłeś strach za sobą już dawno

Bo chcesz, żeby twe marzenia były prawdą

Czas odciąć się od fałszu, od świata obłudy

Od tych wszystkich zawistnych ludzi

Wstawaj i pokaż jesteśmy waleczni

Niepowtarzalni, oryginalni, najlepsi

Głowy do góry, patrzymy naprzód

Lecimy, rzucając wyzwanie światu

                                                 Loretta

Serce-kamień

Zbliżam się do ciebie, mówiłeś „nie podchodź”

Ostrzegałeś mnie, żebym wybrała wolność

Mówiłeś „pożałujesz, nie zdołasz mnie naprawić

Ktoś mnie kiedyś złamał, potem nie dałem rady”

W twoich oczach czaił się strach

Przed miłością, przed bólem, przed dawaniem drugich szans

Byłeś niepewny, wciąż miałeś wątpliwości

Na granicy jawy i nieświadomości

W mroku własnej duszy i szarości świata

Uczyłeś się, jak kochać, uczyłeś jak wybaczać

I dałeś mi to, co miałeś najcenniejsze

Swoje zaufanie, swoją wiarę we mnie

Ja podnosiłam cię, kiedy upadałeś

Kiedy depresja przejmowała władzę

Kiedy ćpałeś leki, nie wiedząc po co to robisz

A ja waliłam w drzwi, błagając byś otworzył

Kiedy każdy dzień był jak swoista wojna

A każdy dookoła robił ci za wroga

Bo ktoś cię skrzywdził i nie potrafiłeś przetrwać

Rana zadawniona, a wciąż krwawiąca jak świeża

Ref.: Kładę dłoń na twojej piersi, czuję serce bije

Mówię „skoro tak to człowiek w tobie ciągle żyje”

A ty się śmiejesz, a w tym śmiechu tyle łez

Serce-kamień też może pompować krew

Czasem myślę, żeby się poddać

Że jednak nie potrafię siebie za ciebie oddać

Wlać swojego ognia w twoje kamienne serce

Że jednak tyle dla ciebie nie poświęcę

Ty łapiesz mnie za rękę i mówisz, że rozumiesz

Wiesz, jak to jest czuć, że wyżej nie pofruniesz

Do niczego mnie nie zmuszasz, mam przecież wolną wolę

Moja decyzja, co i jak wybiorę

A ty tylko patrzysz i powtarzasz „rozumiem”

A ja wybieram ciebie, bo inaczej nie umiem

Przytulam cię, oddając ci swoje ciepło

Szukając w tobie tego, co jest w tobie na pewno

Kiedy spadasz, chwytam cię za rękę

Wciągnę cię na górę, nieważne co będzie

Zawsze cię podniosę, o tym pamiętaj

Nasza miłość poskleja pęknięte serca

Ref. Kładę dłoń na twojej piersi, czuję serce bije…

Jest taki dzień, znów nie możesz się podnieść

Ja siadam obok, mówię „będzie dobrze”

Ty przygnieciony bólem i smutkiem, jak imadłem

Ja odrzucam od siebie słowa „nie potrafię”

A toniemy w bezsilności, każde na swój sposób

Ty w depresji, jak odczuwam w dwójnasób

Też mam swoje problemy, a biorę twoją ból

Żeby cię odciążyć dzielę go na pół

I jest ciężko, wierz mi czasami jak cholera

Bo nie wiem, jak długo potrwa nasze teraz

I walczę, wciąż walczę za nas dwoje w tej bitwie

Ale wróg jest w tobie, a ja go nie widzę

To takie trochę dziwne walczyć z kimś kogo ratuję

To takie trochę dziwne często tak się czuję

Ty masz swoje problemy, swój ból, ja wiem

Nie będę cię obciążać, nie po to jest ten tekst

Chcę ci tylko powiedzieć, że jestem z tobą

Nieważne, jak bardzo czasami nie jesteś sobą

Nieważne, jak bardzo smutek cię przygniata

Nieważne, że ja też czasem nie mogę latać

Nieważne, że depresja próbuje mnie wygryźć

Ona cię opuści, a ja? NIGDY

                                                            Loretta

Alkoholik

 Piosenka inspirowana raputworem BTM Batman, Ósmy, Cecha - "Do dna", który przesłuchałam milion razy, zamiast się uczyć ;).

Jestem alkoholikiem, tym pijącym na 100 procent

No bo co mam robić, gdy zjadają mnie emocje

Nie umiem ich zwalczyć, sobie z nimi poradzić

Jedyne co umiem to te emocje zapić

Rozmazują się kontury po kieliszku wódki

No to po dziesięciu, jakie będą skutki?

Odpłynę, o wszystkim zapomnę

Wreszcie świat nie będzie miał pretensji do mnie

Jestem alkoholikiem, tym pijącym na 100 procent

Nieprzespane dni i zapite noce

Takie są owoce mej degeneracji

W mojej świadomości/ moim życiorysie za dużo jest spacji

No i co z tego? Na wszystko jest jedna rada

Butelka, kieliszek i znowu odpadam

Jestem alkoholikiem, chlam wódę codziennie

I w sumie już nie wiem, nie pamiętam kim jestem

Ciebie też nie pamiętam, byłeś w moim życiu?

Teraz to nieważne, gdy skupiłem się na piciu

Tracąc świadomość, upadam na glebę

A razem ze świadomością tracę cząstkę siebie

Cząstkę swojego życia, trochę niezależności

Picie wydziera to co świadczy o godności

Wartości człowieka, jakim byłem

Zanim w butelce swe smutki utopiłem

Uczucie smakuje najlepiej przepite czystą

Nie ma nic więcej, to jest w sumie wszystko

I każdy dzień ten sam i mówią degenerat

Podczas, gdy ja kawałki emocji zbieram

Kawałki serca, które ktoś mi podeptał

I chcę wyciągnąć nóż, który ktoś zostawił w plecach

Kiedy krzyczę „polej”, całkiem zamroczony

Nie myślę o tym, że życie ma złe strony

Jest tylko radość, rozmazana tęcza

A na jej końcu następna butelka

Wiesz nie bardzo się z tym zgadzam, że diagnoza alkoholizm

Przecież to nie moja wina, że to życie się pierdoli

Że to boli i rozsadza mi głowę i piję, bo inaczej nie mogę

I alkohol mózg wyżera, tak za moją akceptacją

Za moją zgodą jest libacja za libacją

Zgoda, OK, Houston nie ma problemu

A jeśli jakiś będzie rozwiążę go po swojemu

Znów zaleję się w trupa, znów odpadnę na wstępnie

Ale chociaż problemów nie będzie

A więc konkluzja taka, nalej ziomek do pełna

A jak się skończy ta, tam czeka nowa butelka

Będziemy pić na umór, będziemy pić do rana

Znowu się zalejemy, a jutro kolejna bania

Już zawsze będę alkoholikiem

Uzależnionym od tego, co ryje mi psychikę

Zaakceptowałem, że równam w dół do ziemi

I zbliżam się do dna, nie tylko butelki

I wiem, że świat zamknął drzwi przede mną

Ale się nie martwię, pocieszę się butelką

                                                           Loretta