Przepraszam

 Kolor czerwony odpowiada wersom "wypowiadanym" przez dziewczynę, kolor niebieski przez chłopaka.

 Przepraszam, znów zrobiłam ci na przekór

Znowu mi wypomnisz, że nie wzięłam swoich leków

Nie lubię ich, one tłumią to kim jestem

Powinnam się domyślić, że dlatego ze mną jesteś

I wiem, przemawia przez ciebie troska

Lecz wszystko, co mówisz brzmi jak niechciany rozkaz

To godzi w moją naturę buntownika

I potem sama nie wiem, kto kogo bardziej unika

Zamknęłam się w sobie, paleta barw szaleństw

I będzie jak zwykle, znowu wszystko przewalę

„To twoja wina” wyczytam w twojej twarzy

Choć będziesz miał to w oczach, wymówić się nie odważysz

Przepraszam, nie patrz na mnie takim wzrokiem

Gdy widzę w nim brak nadziei na cokolwiek

Przepraszam, jutro będę już kimś innym

Leki przytłumią wszystkie porąbane myśli

Przyjdziesz do mnie rano, przytulisz mnie, pogłaszczesz

„Czy to takie trudne? Czy nie może tak być zawsze?

Przecież ja cię kocham, przecież chcę być z tobą”

Tak jasne, gdy jestem inną osobą

Przepraszam, wiem, że się martwisz

Ale ja do walki z sobą potrzebuję armii

Kochasz mnie, czasem o tym zapominam

Nie biorę leków i ogólnie przeginam

Potem się tłumaczę ze wzrokiem wbitym w asfalt

Powtarzając wciąż jedno słowo przepraszam

A następnego dnia wszystkie leki biorę

Bo tylko tak będę z tobą choć przez moment

A ta chwila jest dla mnie najważniejsza

Bo kocham cię tak mocno, że nie starcza mi serca

Nie przepraszaj, ja już znam to na pamięć

Znowu powiesz „zaufaj” po to by zdradzić zaufanie

Znowu na mnie spojrzysz, tak naprawdę nie patrząc

Bo nie chcesz widzieć, że we mnie też coś zgasło

Chciałbym czasem czytać w twojej głowie

Bo dobrze wiem, że sama z siebie nic nie powiesz

Chciałbym zobaczyć twój kolorowy świat

Chyba żeby wytknąć, co w nim jest nie tak

Przepraszam, też jestem tylko człowiekiem

Mam ludzką definicję, tego co to szczęście

Twardy grunt pod nogami z tobą się rozsypuje

Bo wciąż mi odpływasz, wciąż gdzieś lewitujesz

Nie umiem dotrzeć do ciebie, gdy tam jesteś

Więc siłą ściągam cię do siebie na ziemię

Przepraszam, ale tak bardzo cię kocham

Ty tego nie rozumiesz, odbierasz to na opak

Myślisz, że cię szprycuję, wciskam ci truciznę

Bo chcę cię wpasować w swoją schematyczną wizję

To nie jest tak i bardzo przepraszam

Robię co mogę i naprawdę się staram

Nie wiem, jak to wyjdzie, ale jedno na pewno

Chcę być z tobą, chcę żebyś była ze mną

Jeszcze raz bardzo przepraszam

Robię co mogę i naprawdę się staram

Nie wiem, jak to wyjdzie, ale jedno na pewno

Chcę być z tobą, chcę żebyś był ze mną

                                                          Loretta

Przeszyta strachem

Przerażenie to dobre słowo na początek
Przychodzi do mnie w nocy, gdy nie mogę zamknąć powiek
Kładzie się do łóżka i szepcze mi niezmiennie
"Zawsze będę przy tobie, już nigdy nie odejdę
Kiedyś myślałaś, że jesteś bardzo silna
Ja ci udowodniłem, prawda jest zupełnie inna
Zweryfikowałem twoje fundamenty
Tak, że już po prostu nie ma ciebie beze mnie"
Codziennie budzi mnie strach i trwa przy mnie na warcie
Jest zawsze w moich snach, wygrywa każde starcie
Nie mogę mu się oprzeć, on śmieje się i kpi
A ja choć wciąż chcę uciec bez niego nie umiem żyć
I wie, że tak jest mnie od siebie uzależnił
I jestem tak pusta, bo mnie całą wypełnił
I boję się non-stop, a gdy przeszywa mnie strach
Patrzy na mnie twoim wzrokiem i zawsze ma twoją twarz

Ref. Stajesz nade mną, powoli unosisz rękę
Ból uderzenie znów się zlewa z jego dźwiękiem
Patrzę ci w oczy, chcąc w nich wzbudzić litość
Proszę tylko nie bij, proszę zrobię wszystko

Zawsze tak było, że bałam się zaufać
Bałam się zranienia, pokaleczona dusza
Bałam się odkryć przed kimś swoje słabości
Żeby mnie nie dobił w chwili bezsilności
Żelazna zasada, nigdy jej nie złamałam
Aż do momentu, w którym ciebie poznałam
Miałeś dać mi miłość, tak mi powtarzałeś
I nawet tak było, aż do tej chwili nad ranem
Gdy pod twoim ciosem złamało się moje serce
A w jego odłamkach był tylko strach, nic więcej
I trwałam tak w amoku, od jednej furii do drugiej
Usiłując dociec, usiłując zrozumieć
Aż wreszcie dotarło do mnie, że w tym nie ma logiki
Bo to jest zaburzenie porytej psychiki
A ja już nie pozwolę zdominować się przez strach
To była pierwsza noc, gdy nie przyszedł ze mną spać

Ref. Staniesz nade mną, powoli uniesiesz rękę
Ból uderzenia znów się zleje z jego dźwiękiem
Popatrzę ci w oczy, nie licząc, że coś w nich wzbudzę
I powiem te trzy słowa "no dawaj, uderz"

                                                                       Loretta