Powinieneś to sprawdzić!

Pisanie postów na bloga, które się nie rymują nie jest moją największą umiejętnością, ale spróbuję. Albo jednak nie ;)

Napiszę piosenkę, bo to akurat umiem
Chociaż nie mnie może to oceniać w sumie
Nie jest jakaś super, od razu wybacz
Ale chciałam ją napisać, no to zaczynam

Jest taki chłopak, robi filmy w internecie
Nazywa się Skuner, jeśli jeszcze nie wiecie
Jest naprawdę dobry, jest dobry w tym co robi
Myślę, że to lubi, na pewno mu to wychodzi
Sprawdźcie to, tak szybko jak się uda
Bo to nie jest kolejna internetowa bzdura
Sprawdźcie to, bo warto zupełnie szczerze
Jedna z fajniejszych rzeczy, jakie są w eterze
A więc jeszcze raz wpadnijcie na jego kanał
A żadna minuta nie będzie zmarnowana

Jest moja pioseneczka, chociaż nie powala
Ale ma szesnaście wersów, widzisz zapamiętałam
                                                                    Loretta

Tu macie linki do jego kanałów*:
YouTube: https://www.youtube.com/c/skunerentertainment
Facebook: https://www.facebook.com/SkunerEntertainment/

 * Jeżeli linki nie działają to skopiujcie je do wyszukiwarki i kliknijcie enter, gdyż podczas ich tworzenia skończyły mi się informatyczne umiejętności.

Odłamki lodu

Odłamki lodu, zniekształcony obraz świata

Mam już tego dość, już nie potrafię udawać

Rzygam rzeczywistością, co przeszywa mnie jak strzała

Jakbym w jakiś sposób ją prowokowała

Budują nas wybory, czy to do tych złych nam bliżej

Chcąc być wysoko, upadamy jak najniżej

To pokręcona gra, w której nikt nie zna reguł

My to tylko pionki, jakiś nic niewarty szczegół

Dookoła nas ludzie, zakłamani do granic

Niby serce na dłoni, ono pragnie cię zranić

Bez emocji do przodu, uczucia są słabością

Już dawno pomyliśmy ucieczkę z wolnością

Nie ma niezależności, tłum takich samych twarzy

Puste dusze odbite w ich oczach bez wyrazu

Przecież jutra może nie być, tak po prostu szczerze

Wtedy zostaną po mnie tylko te słowa na papierze

Drżąca ręka,  z której wypada długopis

Bo za dużo emocji muszę w jedną całość stopić

Rzygam rzeczywistością, może lepiej wymiotuję

Może to nie ja ją, ona mnie prowokuje

Cztery kąty, cztery ściany ma ostoja prywatności

W której krzyczę literami własny hymn niepodległości

Nie zważając co jest potem, czy mnie ktoś za to ukaże

Za te myśli i ten rap, co jest serca tatuażem

Nie lubię patrzeć na obłudę, widzę ją codziennie

W świecie, co się kręci, a jakby stanął zupełnie

Zamrożony w lodzie, co pęka pod stopami

Depczemy go codziennie, on nas za to rani

                                                            Loretta

Ja, narkoman

Znowu się naćpałem, chcąc rozmazać rzeczywistość

Rozpamiętując przeszłość, przekreśliłem przyszłość

Igła wbita w żyłę, taki teraz mój urok

Narkotyk pod skórą, wszystko inne jest bzdurą

Życie sprowadzone do jednego momentu

Ładować sobie w żyłę drżącą ręką

To jedna chwila tak szybko mijająca

Nikt nigdy nie powiedział, że to początek końca

A może mówili, ja byłem głuchy na ich głosy

W szponach uzależnienia, chemicznej rozkoszy

Zamknięty w błędnym kole, bez szans na cokolwiek

Bez celu, bez sensu, z jedną myślą w głowie

Ja, narkoman, oni mówią mi „przegrałeś”

Sam się dobijam, tak do tego mam talent

Kurwa, wy nic nie wiecie

Nawet nie rozumiecie, w jakim żyjecie świecie

Kurwa, gdy narkomania mnie pochłania

Bo jestem nie do odratowania

Nie pamiętam, co było kiedy nie ćpałem

Co miałem, kim byłem, kogo kochałem

Czy miałem marzenia, każdy jakieś miewa

Ale heroina zatarła wszystkie wspomnienia

Nie pamiętam, jak wyglądał mój przyjaciel

Imienia dziewczyny, którą zabrałem na randkę

Mam tylko urywki, żadnych konkretów

Kurwa, nie pamiętam nawet własnego adresu

Ale...

Pamiętam uśmiech dilera, gdy dawałem mu pieniądze

Pamiętam igłę wbijaną w zgięcie łokciowe

Pamiętam spokój, który potem mnie ogarnął

I dobrze pamiętam, jak upadłem na dno

Pamiętam dworce, ciemne noce na ulicach

I ten narkotyk, co pozwala mi oddychać

Główna bohaterka spektaklu mojego życia

Heroina, logiczne, że tak się nazywa

Ref.

Nie polecam, to nie pieprzona reklama

Po różnych melinach, w różnorakich stanach

Budzić się w rynsztokach, na dechach, na ławkach

Błagać dilera, by przyszła następna dawka

To jest upodlenie, gdy wszystko dla heroiny

Tak, wiesz chyba to synonim ruiny

Gdy wzbudzam litość, chociaż częściej obrzydzenie

Patrzą, jak na ścierwo, którym zresztą jestem

Nic nie mówię, nagrzany albo na głodzie

Tracąc człowieczeństwo, tak na co dzień

Już się nie boję, już mnie to nie boli

Bo nie jestem sobą, nie mam autonomii

I powiem ci coś, możesz w cholerę to olać

Nie ma życia bez hery, a ja już nie umiem żałować

                                                                     

                                                                Loretta