Serce-kamień

Zbliżam się do ciebie, mówiłeś „nie podchodź”

Ostrzegałeś mnie, żebym wybrała wolność

Mówiłeś „pożałujesz, nie zdołasz mnie naprawić

Ktoś mnie kiedyś złamał, potem nie dałem rady”

W twoich oczach czaił się strach

Przed miłością, przed bólem, przed dawaniem drugich szans

Byłeś niepewny, wciąż miałeś wątpliwości

Na granicy jawy i nieświadomości

W mroku własnej duszy i szarości świata

Uczyłeś się, jak kochać, uczyłeś jak wybaczać

I dałeś mi to, co miałeś najcenniejsze

Swoje zaufanie, swoją wiarę we mnie

Ja podnosiłam cię, kiedy upadałeś

Kiedy depresja przejmowała władzę

Kiedy ćpałeś leki, nie wiedząc po co to robisz

A ja waliłam w drzwi, błagając byś otworzył

Kiedy każdy dzień był jak swoista wojna

A każdy dookoła robił ci za wroga

Bo ktoś cię skrzywdził i nie potrafiłeś przetrwać

Rana zadawniona, a wciąż krwawiąca jak świeża

Ref.: Kładę dłoń na twojej piersi, czuję serce bije

Mówię „skoro tak to człowiek w tobie ciągle żyje”

A ty się śmiejesz, a w tym śmiechu tyle łez

Serce-kamień też może pompować krew

Czasem myślę, żeby się poddać

Że jednak nie potrafię siebie za ciebie oddać

Wlać swojego ognia w twoje kamienne serce

Że jednak tyle dla ciebie nie poświęcę

Ty łapiesz mnie za rękę i mówisz, że rozumiesz

Wiesz, jak to jest czuć, że wyżej nie pofruniesz

Do niczego mnie nie zmuszasz, mam przecież wolną wolę

Moja decyzja, co i jak wybiorę

A ty tylko patrzysz i powtarzasz „rozumiem”

A ja wybieram ciebie, bo inaczej nie umiem

Przytulam cię, oddając ci swoje ciepło

Szukając w tobie tego, co jest w tobie na pewno

Kiedy spadasz, chwytam cię za rękę

Wciągnę cię na górę, nieważne co będzie

Zawsze cię podniosę, o tym pamiętaj

Nasza miłość poskleja pęknięte serca

Ref. Kładę dłoń na twojej piersi, czuję serce bije…

Jest taki dzień, znów nie możesz się podnieść

Ja siadam obok, mówię „będzie dobrze”

Ty przygnieciony bólem i smutkiem, jak imadłem

Ja odrzucam od siebie słowa „nie potrafię”

A toniemy w bezsilności, każde na swój sposób

Ty w depresji, jak odczuwam w dwójnasób

Też mam swoje problemy, a biorę twoją ból

Żeby cię odciążyć dzielę go na pół

I jest ciężko, wierz mi czasami jak cholera

Bo nie wiem, jak długo potrwa nasze teraz

I walczę, wciąż walczę za nas dwoje w tej bitwie

Ale wróg jest w tobie, a ja go nie widzę

To takie trochę dziwne walczyć z kimś kogo ratuję

To takie trochę dziwne często tak się czuję

Ty masz swoje problemy, swój ból, ja wiem

Nie będę cię obciążać, nie po to jest ten tekst

Chcę ci tylko powiedzieć, że jestem z tobą

Nieważne, jak bardzo czasami nie jesteś sobą

Nieważne, jak bardzo smutek cię przygniata

Nieważne, że ja też czasem nie mogę latać

Nieważne, że depresja próbuje mnie wygryźć

Ona cię opuści, a ja? NIGDY

                                                            Loretta